Recenzja przedpremierowa: Warfare

 

Alex Garland - powraca cyniczny, apolityczny kłamca, który nie ogląda się za ofiarami, lecz jego spojrzenie prześwituje amerykańską armię w brutalnym kwiku. Zdolny Brytyjczyk upodobał sobie tematy militarne, nie koniecznie pragnąc zbadać przyczyny konfliktu na Bliskim Wschodzie. Jego mitologizowanie wojskowego kieratu zaczyna podważać jego dotychczasowe osiągnięcia, to odwrotna karta ,,Civil War'' (2024) - innego, upadłego, niemoralnego spojrzenia na umierającą demokrację w Stanach Zjednoczonych. Tyranizująca cierpieniem, ogłuszonym sumieniem narodu, który rusza na wojnę bez żadnej refleksji. Garland ma w sobie coś z zimnego okrutnika, który uwielbia turpizm, wpychać się łokciami do obcego kraju, którego nie rozumie, poniżając drugą stronę, spoglądając na Irak, jak na pionki imperialistycznej władzy. Opowieść skupia się na autentycznych wspomnieniach żołnierza Ray Mendoza - byłego komandosa US Navy SEAL, poniekąd rozumiem, dlaczego perspektywa filmowa skierowana jest na służbistach marynarki zaawansowanej w operacjach specjalnych, z drugiej strony, nie próbuje forsować odpowiedzi, dlaczego Stany ingerują w cudze interesy.

Death of a Unicorn - Śmierć jednorożca

 

A24 - słynna stacja zajmująca się niezależnymi produkcjami proklamująca niezależnych autorów - postanowiła wywołać panikę w kinie familijnym, gdzie komedia miesza się z grozą, a plutokraci są wykpieni, jak w satyrze na bogaczy w szwedzkim ,,W trójkącie (2022). To opowieść ułożona z baśniowych deliberacji, gdzie tytułowy jednorożec jest świętością, kluczem do czarów, a panowie z wyższej sfery zamierzają posłużyć się zwierzęciem dla egoistycznych zachcianek. W roli głównej rozchwytywana Jenna Ortega - w bliźniaczo podobnej roli z ,,Wednesday'' jako alternatywna nastolatka, która odstaje od społeczeństwa. Jej dziewczęca uroda sprawdza się jako pomost między wrażliwą ekscentryczką, a skrytą gotką z bujną czupryną. Jest dziecięcym strażnikiem naszych mitów o wyróżnialności w tłumie. Jedzie samochodem z ojcem o imieniu Elliot (Paul Rudd) w kierunku Gór Skalistych, a przypadkowy, nieplanowany wypadek na pustej trasie weryfikuje, że kierowca staranował białego jednorożca z wydłużonym rogiem między oczami.

The Assessment - Test na rodzicielstwo

 

Mroczna, ponura, dystopijna przyszłość. Siedem dni pod obserwacją, Alicia Vikander maluje się przed zakrzywionym lustrem, a dekadencja władzy przybiera na sile. To pokręcony portret nienazwanego jutra, gdzie dzietność maleje, związki są pod ścisłą kontrolą, a my znajdujemy się gdzieś na piaszczystym wybrzeżu, z dala od koronkowej cywilizacji. Otoczony matową powłoką, pomieszkując w budowli o niekształtnych bryłach, która stoi pośrodku niczego. W pierwszym ujęciu widzimy, jak Mia (Elizabeth Olsen) nurkuje, co później zostanie zainsynuowane jako strach przed utonięciem. Budzi się w łóżku ze swoim kochankiem Aaryan (Himesh Patel), który ma ciemniejszą karnację od dziewczyny, i oboje postanowili zaangażować się w pokraczny eksperyment socjologiczny pod kontrolą asesora (Virginia), która ma ustalić, czy mogą posiadać potomstwo. 

Jako bloger jestem skazany na straty?

 Nie wiem, czy w Polsce jest taki drugi bloger, jak ja, który cieszy się większym zainteresowaniem za granicą, niż we własnym kraju. Jest to zabawne, bo kiedyś zwracałem na to uwagę, że mam więcej gości z zewnątrz, niż w nadwiślańskiej krainie. Jednocześnie zdałem sobie sprawę, że pomalutku staje się niszą w niszy. Piszę tylko dlatego, że sprawia mi to przyjemność, i dla stałych czytelników (co czytają od deski do deski moje dywagacje?). Mam coraz mniejsze zasięgi, a osobista niechęć do cyfrowego świata tylko pogłębia stan, że nie mam szans z konkurencją, chociaż nigdy z nikim się nie ścigałem i robiłem, co chciałem.

Trzy na jednego #34

Kadr z filmu ,,The Alto Knights''.

 Trzy na jednego, to seria, gdzie będę krótko omawiał najnowsze produkcje, które lecą w kinie, albo co gorsza - nie pojawiły się w polskiej dystrybucji. Na czym polega zabawa? - ano na tym, że zaczynam od historii, która podoba mi się najmniej, a trzeciego kandydata mianuję jako zwycięzcę zestawienia. Zakładam, że będą to mini-recenzje, czyli skrótowe podejście do opowiadania obrazów. Lapidarna forma, która ma zachęcić lub zniechęcić do oglądania.

La Traque - Polowanie

Brutalne lata 70. w natarciu, gdzie panowie urządzają sobie polowanie na zwierzęta, aby kolejno przejść do niszczycielskiej siły podążając tropami kobiety, która postanowiła się zemścić za zniewagę. Francuski autor zaczyna spektakl nadciągającym pociągiem pędzącym ku katastrofie, który ląduje na stacji, gdzie mężczyźni okuci są długimi, szlachetnymi płaszczami, uzbrojeni w szerokie strzelby, co zjawią się na wspólnym posiedzeniu, żeby wyruszyć na mały pokaz strzelecki, gdzie zające będą ostrzeliwane. ,,Na krańcu świata'' (1971) Ted Kotcheff zaprezentował brutalny, odhumanizowany proces pościgu za kangurami, które umierały na naszych oczach. Tymczasem pozostali filmowcy nie byli dłużni i postanowili urządzić schadzkę krwiożerczych możnowładców, którym wszystko wolno, bo mają czas, środki na broń oraz pasję do bezmyślnego kłusownictwa. Łatwo dojść do wniosku, że coś pójdzie nie tak, a ,,sielankowy'' wypad przejdzie do historii jako niemoralny czy defetystyczny.

Miasto Zero

 Tuż przed rozwiązaniem Związku Radzieckiego powstaje abstrakcyjna komedia żegnająca się z dawnym światem w iście groteskowym szlagierze. To prześmiewcza satyra na niezdiagnozowaną rzeczywistość, która pędzi na oślep bez powrotu. Jakiś inżynier z Moskwy o imieniu Aleksei zostaje przydzielony do prostego zadania naprawienia klimatyzatora (a konkretniej; zmieniając stare panele na nowe), jednak na miejscu zostanie zamknięty w sześcianie upadającego ZSRR. Nie będzie w stanie wyjechać z miasteczka, a prowincja stanie się przystankiem nieprawdopodobnych ujęć. Alienacja przybiera na sile, kiedy zostaje zaproszony do biura, gdzie sekretarka siedzi nago przed maszynopisem, jakby zapomniała wciągnąć spodnie czy ubrać biustonosz, albo przetransformowała się w nudystkę, która udaje, że nie zwraca uwagi, iż przyciąga wzrok. Dyrektor fabryki nie wie, po co ktoś z zewnątrz odwiedził jego zakład mechaniczny, a główny inżynier w miasteczku umarł osiem lat temu, o czym szef nie wiedział (!).

Recenzja przedpremierowa: Szpiedzy

 Na widok Michaela Fassbender gości uśmiech na twarzy, to platoniczna miłość do aktora, którego uwielbiam śledzić na bieżąco, nie ważne gdzie gra, w jakich produkcjach - ma pewną kartę przetargową, aby zajrzeć, co u niego słychać. Postanowił przebrać się za szpiega w okularach działającego na usługach brytyjskiego wywiadu. Zapowiadany jako thriller szpiegowski, ale to reklama, która nadaje się na reklamację. W rzeczywistości otrzymuję dramat małżeński uwikłany w pracę dla agencji, co żąda posłuszeństwa i potulnego wykonywania rozkazów, kosztem prywatnych relacji. To zaskakujące, jak staroświecki jest to film - bez sensacyjnego napinania żył, stonowany w układzie, w eleganckim świetle, omijający wywrotowe zwroty akcji, jakże skutecznie forsowane przy dużych, wystawnych produkcjach za masę gotówki. Dla każdego, kto liczy na pulpową przygodę rodem z ,,Mission Impossible'' (1996) będzie zawiedziony, że to kameralna przeprawa z karabinem słownym. 

Queen of the Ring - Królowa Wrestlingu

Jestem zaskoczony, że kino o wrestlingu nie jest oficjalnie zaplanowane w Polsce! Jestem w szoku. Tym bardziej, że mamy do czynienia z pionierką w dziedzinie jednoznacznie kojarzonej z męską siłą. Czas na zmianę warty, więc powitajmy Mildred Burke, która była trzykrotną mistrzynią świata w zapasach kobiet i pierwszą sportsmenką, która zdobyła milion dolarów. Jej kariera trwała od lat 30. do 50. ubiegłego wieku, a akcja filmu rozpoczyna się na ringu podczas brutalnego meczu o mistrzostwo świata kobiet w 1954 roku. Pojedynek zostanie wstrzymany w środku burzy, a my cofniemy się do przeszłości, jak w tradycyjnych biografiach, żeby dowiedzieć, skąd wzięła się przyszła mistrzyni, która zacznie okładać panny na macie. Jeśli doceniacie urok umięśnionych rywalek jest duża szansa, że wyjdziecie z seansu w brawurowym humorze. Należy przypomnieć, że w latach 30. kobiety miały zakaz brania udziału w męskim sporcie, ale determinacja Burke (Emily Bett Rickards) doprowadzi ją do glorii czy wiwatu wśród tłumu.

Fright - Gotycki horror znowu w akcji

 

Gotyckich horrorów przybywa, i co dalej? Czy potrzebujemy odpalać starą płytę, żeby popaść w zachwyt, inaczej grymasimy? ,,Nosferatu'' (2024) zanurzył się w teatrze, ,,Vourdalak'' (2023) w literaturze, ,,The Damned'' (2024) w klątwie nawiedzonych statków. ,,Fright'' potraktował powrót do dawnej chwały w dosłowny sposób, za co dostanie baty. Przemierzając rezydencję w czarno-białych szatach, kręcąc się w monochromatycznych odcieniach, skręcając w odzwierciedlenie epoki z lat 40., gdzie paranoiczny koszmar wzywa do morderstwa, a człowiek jest samotną wyspą bez wsparcia. Oficjalnie mogę zakomunikować, że rok 2025 stoi pod znakiem schorowanych kobiet, które cierpią na agorafobię, a ich strach przed światem jest większy, niż moja pasja do kina. To już trzecia bohaterka z ostatnich miesięcy, która przesiaduje więcej czasu w domu, niż na zewnątrz (przypomnę o ,,Hard Truths'' oraz meksykańskiej ,,Corinie''). Czy to przypadek, czy może efekt współczesnej epoki, gdzie wzrasta liczba femcelek, panienek, co nie wchodzą w związki i więdną w samotności? (teoria błędna, ale kto wie?)