30. Tytuł filmu: Fargo
Reżyser: Bracia Coen (USA)
Rok produkcji: 1996
Gatunek: Dramat, Thriller
Czas trwania: 1 godz. 38 min.
Opis: Aby otworzyć własny interes, Jerry musi zdobyć sporą sumę pieniędzy. Postanawia porwać własną żonę i wyłudzić okup od swojego teścia.
Powód: Czyli kolejny obraz o tym, do czego zdolni są ludzie, by zyskać grube pieniądze. Zbrodnia często towarzyszy w interesach dużej gotówki, więc nie obejdzie się bez krwi, która kontrastuje z bielą. Przede wszystkim jest to film o pewnej grupie społecznej, która nie rozumie takiego postępowania i nie ma się, co im dziwić. Prości ludzie gubią się w domysłach, dlaczego zaszło przestępstwo. Przestępcy natomiast nie są zbyt inteligentni, a ich metody działania są brutalne i nikomu niepotrzebne. Relacja policjantki z tego zdarzenia ujawnia nam przykrą prawdę na temat ludzi podłych i niebezpiecznych, którzy mogliby być nawet nasi sąsiedzi. Choć temat jest potraktowany poważnie, nie brakuje braciom Coen specyficznego typu humoru, który wyśmiewa prowincjonalną policję, cwaniaczkowatych morderców i zbrodnię w samą w sobie. Jest piękny dzień, a niektórzy będą musieli go spędzić za kratkami...tylko dla tych papierków, które potrafią z ludzi uczynić potwory.
29. Tytuł filmu: Dzień świstaka (Groundhog Day)
Reżyser: Harold Ramis (USA)
Rok produkcji: 1993
Gatunek: Komedia romantyczna
Czas trwania: 1 godz. 41 min.
Opis: Phil, prezenter telewizyjnej prognozy pogody, przyjeżdża do małego miasteczka, by zrelacjonować Dzień Świstaka. Następnego ranka stwierdza, że wciąż jest ten sam dzień.
Powód: Co byście zrobili, gdyby okazało się, że jeden dzień wpadł w pętlę czasową i nie jesteście w stanie nic z tym zrobić? To znak, że pora zmienić myślenie! Nasz biedny Phil (w tej roli Bill Murray) musi na nowo powtarzać ten sam dzień, aż osiągnie pełnię szczęścia. Film jest jak nawracający koszmar senny. Jeśli nic nie zmieniasz, powracasz do szkodliwych nawyków - tracisz radość z życia. Tak naprawdę obraz Ramisa można potraktować obustronnie. Uwierzyć w to, że Phil powtarza dobę do skutku, albo zrozumieć to, jak nieumiejętnie podchodzi do działania. Żyjąc schematycznie, z precyzją szwajcarskiego zegara. Bezproduktywnie i bez uczuć.
Doszukując się przesłania nie można zapomnieć o tym, że jest to komedia, przy której łatwo się rozluźnić. Komedie romantyczne obecnie ze sobą niewiele prezentują, ale z Dniem Świstaka wraca optymizm w gatunek, w którym królował Bezsenność w Seattle.
28. Tytuł filmu: Przed wschodem słońca (Before Sunrise)
Reżyser: Richard Linklater (USA)
Rok produkcji: 1995
Gatunek: Dramat, Romans
Czas trwania: 1 godz. 40 min.
Opis: W pociągu do Wiednia Amerykanin spotyka piękną Francuzkę. Mimo że dziewczyna planuje kontynuować podróż, młodzi, by nie przerywać ciekawej konwersacji, decydują się na wspólną wędrówkę po stolicy Austrii.
Powód: Zakochałem się w tym filmie niemal od pierwszego dialogu - a jest ich niemało. To film, który iskrzy romantycznością w najmniejszym detalu. Poznajemy dwójkę obcych sobie osób, która w ciągu jednej podróży i przygody zrozumie, że miłość jest bardziej kapryśnym zrządzeniem losu niż wcześniej zakładano. Jest to przecudowny pokaz młodości, która w natchnieniu prostodusznych uczuć potrafi wykrzesać z rozmowy więcej niż nie jedno małżeństwo. Widać, że podczas kręcenia filmu nastała niesamowita chemia między postaciami, dzięki czemu ten wykreowany świat żyje! Nie ma tu nutki fałszu lub niepotrzebnych przepychanek słownych. Dominuje gorzki śmiech, bo wiemy, jak ta znajomość musi się zakończyć. Każdy idzie w swoją stronę i czy będą w stanie coś z tym zrobić? Pojawiają się pierwsze ważne pytania na temat dorosłego życia. Dialogi są po prostu zrealizowane po mistrzowsku - dosadnie i z autentycznym powabem. Sam przeżyłem podobną przygodę, więc tym bardziej mam ogromny sentyment do tego filmu.
Poza tym, powstały kolejne części tego wspaniałego romansu. Po Przed wschodem słońca pojawiły się jeszcze: Przed zachodem słońca i Przed północą.
Opis: W pociągu do Wiednia Amerykanin spotyka piękną Francuzkę. Mimo że dziewczyna planuje kontynuować podróż, młodzi, by nie przerywać ciekawej konwersacji, decydują się na wspólną wędrówkę po stolicy Austrii.
Powód: Zakochałem się w tym filmie niemal od pierwszego dialogu - a jest ich niemało. To film, który iskrzy romantycznością w najmniejszym detalu. Poznajemy dwójkę obcych sobie osób, która w ciągu jednej podróży i przygody zrozumie, że miłość jest bardziej kapryśnym zrządzeniem losu niż wcześniej zakładano. Jest to przecudowny pokaz młodości, która w natchnieniu prostodusznych uczuć potrafi wykrzesać z rozmowy więcej niż nie jedno małżeństwo. Widać, że podczas kręcenia filmu nastała niesamowita chemia między postaciami, dzięki czemu ten wykreowany świat żyje! Nie ma tu nutki fałszu lub niepotrzebnych przepychanek słownych. Dominuje gorzki śmiech, bo wiemy, jak ta znajomość musi się zakończyć. Każdy idzie w swoją stronę i czy będą w stanie coś z tym zrobić? Pojawiają się pierwsze ważne pytania na temat dorosłego życia. Dialogi są po prostu zrealizowane po mistrzowsku - dosadnie i z autentycznym powabem. Sam przeżyłem podobną przygodę, więc tym bardziej mam ogromny sentyment do tego filmu.
Poza tym, powstały kolejne części tego wspaniałego romansu. Po Przed wschodem słońca pojawiły się jeszcze: Przed zachodem słońca i Przed północą.
27. Tytuł filmu: 400 batów (Les quatre cents coups)
Reżyser: François Truffaut (Francja)
Rok produkcji: 1959
Gatunek: Kryminał, Dramat obyczajowy, Psychologiczny
Czas trwania: 1 godz. 30 min.
Opis: Trzynastoletni Antoine (Jean-Pierre Leaud) nie znajduje zrozumienia u rodziców - słabowitego ojca interesującego się tylko samochodami oraz matki nie poświęcającej mu uwagi. W szkole także nie czuje się dobrze, a jego życie, pozbawione zasad powoduje konflikty z dorosłymi. Marzeniem chłopca jest ucieczka nad morze. W tym celu, wraz z jedynym przyjacielem kradnie maszynę do pisania, lecz jego czyn zostaje odkryty.
Powód: Świetny debiut z autobiograficznymi wątkami. Bunt, dorastanie, prowadzenie nieuporządkowanego życia. Odrzucenie zasad moralnych i obyczajowych. To nie jest film, gdzie przemoc występuje w formie fizycznej. Młodego chłopca ,,bije się'' psychicznie. Katuje sam siebie, nawet o tym nie wiedząc. Pierwsza ucieczka z domu, poczucie samotności, dzieciństwo bez autorytetu. Od Francuskiej Nowej Fali wciąż nic się nie zmieniło - te same problemy dotyczą młodych ludzi.
26. Tytuł filmu: Nóż w wodzie
Reżyser: Roman Polański (Polska)
Rok produkcji: 1961
Gatunek: Dramat, Psychologiczny
Czas trwania: 1 godz. 30 min.
Opis: Podczas podróży nad jezioro małżeństwo zabiera młodego człowieka, którego następnie zaprasza na swój jacht. W trakcie rejsu dochodzi do rywalizacji pomiędzy mężczyznami.
Powód: Film o konflikcie pokoleń i nieporozumieniu. Można mu nawet przypiąć łątkę thrillera, gdzie problemem staje się kobieta, o którą zaczną rywalizować ze sobą faceci w różnym wieku. Film porusza wątki odwagi, zahaczając o pytanie, co znaczy być mężczyzną. Pierwszorzędne kino psychologiczne, z którego znany jest nasz rodak. Kto wie, czy czasem nie wrzucono nas do jakiejś gry intelektualnej(?). Dojrzały debiut Polańskiego pomógł rozłożyć skrzydła w obiecującej karierze.
25. Tytuł filmu: Czarny narcyz (Black Narcissus)
Reżyser: Michael Powell, Emeric Pressburger (Wielka Brytania, Węgry)
Rok produkcji: 1947
Gatunek: Dramat
Czas trwania: 1 godz. 40 min.
Opis: Grupa angielskich zakonnic prowadzonych przez siostrę Clodagh usiłuje założyć i utrzymać religijną placówkę w sercu Himalajów. Miejsce, w którym przychodzi im zamieszkać i pracować okazuje się byłą kwaterą konkubin słynnego hinduskiego generała.
Powód: Tak się powinno robić zdjęcia w filmach! Dla jednych będzie to film nie do przejścia - rozwija się niespiesznie, niewiele się dzieje (nie licząc ostatnich dwudziestu minut). Ma bardzo kontemplacyjny nastrój. Historia o pruderyjności, zetknięciu się dwóch kultur, które są sobie obce, a także o poznaniu własnej kobiecości i ukrytych pragnieniach. Walka ze słabościami wydaje się być głównym motywem. Ascetyzm i powściągliwość duchowa zostaje wystawiona na próbę. Metaforyczna walka między człowiekiem a naturą. Czy zakonnice wyjdą z tego zwycięsko?
24. Tytuł filmu: Manhattan
Reżyser: Woody Allen (USA)
Rok produkcji: 1979
Gatunek: Komedia obyczajowa
Czas trwania: 1 godz. 36 min.
Opis: Dwukrotnie rozwiedziony nowojorczyk zakochuje się w dziewczynie swojego najlepszego przyjaciela.
Powód: Niech potwierdzeniem będą słowa we fragmencie recenzji na moim blogu:
Czarno białe zdjęcia, kadry otoczone Nowym Jorkiem wyssane z II połowy XX wieku, ścieżka dźwiękowa wyjęta z lat 40' i 50'. Stylizacja Manhattanu robi ogromne wrażenie. Czuć, jakbyśmy cofnęli się w czasie. Urok miasta jest niezapomniany. Udane kreacje aktorskie. Niezawodna Meryl Streep, neurotyczny Woody Allen i sympatyczna Diane Keaton. Znakomicie obsadzono role i nawet młodziutka Mariel Hemingway daje radę.
Ostatnia rozmowa przeprowadzona w filmie idealnie podkreśla problem więzów międzyludzkich. Jakaś niedojrzałość drzemie w każdych z tych bohaterów. ,,Miej wiarę w ludzi'' - następuje wzniosła i przepojona emocjami muzyka, narzut kamery na drapacze chmur, wieżowce i most na drugim planie. W tym momencie wiemy, że nastąpi cięcie i pojawią się napisy końcowe. Tak kończą swą opowieść piękne filmy, które trzeba zobaczyć.
23. Tytuł filmu: Harakiri
Reżyser: Masaki Kobayashi (Japonia)
Rok produkcji: 1962
Gatunek: Dramat historyczny
Czas trwania: 2 godz. 15 min.
Opis: Niektórzy roninowie, samurajowie bez panów, zatrzymują się na dworach potężnych klanów, by prosić o możliwość popełnienia rytualnego samobójstwa. Jeden z nich przed śmiercią opowiada historię swojego życia.
Powód: Temat samurajów jest w kinematografii wyczerpany. Prym wiedli Kurosawa z Kobayashi. Po tytule wiemy, że mamy do czynienia z kulturą japońską na poważnie. Motyw harakiri w naszej społeczności nie istnieje, dlatego też o takich rzeczach dowiadujemy się zazwyczaj z krain ze Wschodu. Jest to film w zasadzie o pozornym honorze, o upadku i klęsce samurajów na czele z ich świętym kodeksem bushido. Nie jest to film w żaden sposób efektowny. Jest budowany na prostym patencie, który mimo wszystko ma przepiękne kadry i przepełniony jest buddyzem zen. Znakomicie to współgra z drastycznymi scenami seppuku (mówiąc językiem Wschodu). Są ujawnione bez nadąsanej wrażliwości twórczej. Film, który docenią przede wszystkim ci, co rozumieją takie postępowanie - bliskie czasów antycznych i feudalnej Japonii.
22. Tytuł filmu: Pociąg
Reżyser: Jerzy Kawalerowicz (Polska)
Rok produkcji: 1959
Gatunek: Dramat, Psychologiczny
Czas trwania: 1 godz. 33 min.
Opis: Fabuła filmu rozgrywa się w pociągu przemierzającym trasę Warszawa-Hel. Jednym z pasażerów jest tutaj Jerzy, który w dość przewrotny sposób zapoznaje się z zamkniętą w sobie Martą, atrakcyjną blondynką z tego samego przedziału.
Powód: Pragnienie odnalezienia miłości w pociągu, kryminalna afera, ucieczka przed problemami i nieumiejętność zrozumienia drugiej osoby w jednym filmie? Film jest esencją zmiennego kina gatunkowego. Z pierwszych scen zapowiada się na dramat, lawirując między romansem i portretem społecznym zamkniętym w przedziałach pociągu z Łodzi do Helu. W kulminacyjnym momencie mamy do czynienia z thrillerem, który utrzymuje nas w napięciu, by po rozwiązaniu akcji przejść do finału, gdzie uświadamiamy sobie, że wycieczka po Polsce mogłaby trwać w nieskończoność. Wielkie kino z wystrzałowymi aktorami: od Niemczyka, po Szmigielówną.
Powód: Pragnienie odnalezienia miłości w pociągu, kryminalna afera, ucieczka przed problemami i nieumiejętność zrozumienia drugiej osoby w jednym filmie? Film jest esencją zmiennego kina gatunkowego. Z pierwszych scen zapowiada się na dramat, lawirując między romansem i portretem społecznym zamkniętym w przedziałach pociągu z Łodzi do Helu. W kulminacyjnym momencie mamy do czynienia z thrillerem, który utrzymuje nas w napięciu, by po rozwiązaniu akcji przejść do finału, gdzie uświadamiamy sobie, że wycieczka po Polsce mogłaby trwać w nieskończoność. Wielkie kino z wystrzałowymi aktorami: od Niemczyka, po Szmigielówną.
21. Tytuł filmu: Misja (The Mission)
Reżyser: Roland Joffé (Wielka Brytania)
Rok produkcji: 1986
Gatunek: Dramat, Kostiumowy
Czas trwania: 2 godz. 6 min.
Opis: Ojciec Gabriel buduje misję dla Indian Guarani, korzystając z pomocy nawróconego łowcy niewolników. Gdy Hiszpania sprzedaje kolonię Portugalii, jezuici bronią swego dzieła przed agresją nowych panów.
Powód: Film, na który można spojrzeć dwojako. Z perspektywy Chrześcijan i Indian. O tym, jak obdarto piękną kulturę z rdzennych mieszkańców Ameryki na rzecz dominującej religii. To obraz o śmierci tradycji i nawróceniu z przymusu. Władza świecka jest chytra na bogactwo i szerzenia własnych poglądów. Chrześcijanie w filmie przestawieni są jako szkodliwa machina, która doprowadza do upadku bezbronnych dziedziców pierwotnej ziemi. Jest to również obraz o ludzkiej pokucie i oświeceniu. W imię Boga realizuje się egocentryczne pobudki, ale nie wszyscy tak postępują i dlatego ten film jest warty uwagi. Jest niejednoznaczny i nikogo nie skazuje na wieczne męki.
Posty
0 Komentarz(e):
Prześlij komentarz